خانواده مقاومتی (۱۱۶)

خنده و زهر مار!

اینکه کسی وسط خنده به آدم بگوید «زهر مار!» خوب نیست، ولی اینکه آدم بداند بعضی از خنده‌هایش از زهر مار خطرناک‌تر و دردناک‌تر خواهد بود؛ خودش به خودی خود خنده را به آدم زهر می‌کند! خدا می‌داند چقدر از این بگوبخندهای ما در خانه و دانشگاه و محیط کار تلخ‌تر از زهر مار است ولی ما نمی‌فهمیم:

مَنْ فَاکَهَ امْرَأَةً لَا یَمْلِکُهَا حُبِسَ بِکُلِّ کَلِمَةٍ کَلَّمَهَا فِی الدُّنْیَا أَلْفَ عَام‏[1]

کسی که با زن نامحرم بگو بخند بکند، به خاطر هر کلمه‌ای که در دنیا سخن بگوید، هزار سال در عذاب آخرت گرفتار می‌شود.

آن‌ها که اختلاط دختر و پسر را در محیط‌های مختلف تجویز می‌کنند و ژست روشن‌فکری می‌گیرند، حواس‌شان هست؟ جلوی این عذاب را نمی‌توانید بگیرید مگر اینکه تقوای روابط را بین جوانان جا بیندازید.