دیدید گاهی به زیارت می‌روید ولی حال زیارت ندارید؟ یا گاهی در نماز یا هیئت لذت نمی‌برید؟ انگار در این زمان‌ها قلب‌ها قفل می‌شوند و اجازه نمی‌دهند حال معنوی به انسان دست دهد. دلیلش چیست؟ گاهی طبیعت قلب است و گاهی به خاطر کارهایی که خودمان کرده‌ایم! مثلاً به این روایت پیامبر اعظم (صلی‌الله‌علیه‌وآله) توجه کنید:
أَرْبَعٌ یُمِتْنَ الْقَلْبَ: الذَّنْبُ عَلَى الذَّنْبِ، وَ کَثْرَةُ مُنَاقَشَةِ النِّسَاءِ یَعْنِی مُحَادَثَتَهُنَّ و...[1]
چهار چیز است که قلب را می‌میراند: گناه روی گناه، زیاد جرّ بحث کردن با زنان یعنی زیاد حرف زدن و بگو مگو با آنان و...
بعضی‌ها فکر می‌کنند در روابط مردان و زنان غیر از حلال و حرام و محرم و نامحرم حالت سومی هم هست و آن دوست و همکار است! با همین بهانه در محیط‌های کاری یا تفریحی با نامحرم زیاد حرف می‌زنند. آن وقت می‌پرسند چرا ما حال معنوی نداریم؟!
نظرات (۰)