تمام سرمایه‌های مالی و جانی و روحی ما دارد به فنا می‌رود و مثل برکه‌ای که آبش دارد می‌گندند، فقط می‌توانیم جایی بنشینیم و غصه بخوریم و بگوییم: خاک بر سر شدیم، سرمایه‌مان دارد نابود می‌شود! اینجاست که آیه مشهور سوره رحمان به کمک‌مان می‌آید:
کُلُّ مَنْ عَلَیْها فانٍ، وَ یَبْقى وَجْهُ رَبِّکَ ذُو الْجَلالِ وَ الْإِکْرامِ[1]
همه آنان که روی این زمین هستند، فانی می‌شوند (و می‌میرند). و تنها ذات باشکوه و ارجمند پروردگارت باقی می‌ماند.
در دنیا دیگر بزرگ‌تر از دریا و آسمان سراغ نداریم که مفهوم بی‌نهایت را بفهمیم. کافی است بدانیم که هر آبی- شور یا شیرین، کثیف یا تمیز- اگر به دریا متصل شود، دیگر آفت نمی‌بیند. آن وقت سعی می‌کنیم مال و جان و روح‌مان را خدایی کنیم تا برای همیشه بماند و سودزا باشد...
نظرات (۰)