فقط جهنم نباشد

گاهی اگر صد نفر را ببینی، دلت آرام نمی‌گیرد؛ ولی یک نفر- مثل مادر یا پدر- را ببینی، آرام می‌گیری. آیه‌ها و نشانه‌ها هم همین طورند. گاهی یک نشانه، کار صدها و هزاران نشانه دیگر را می‌کند و در واقع «یک نشانه کامل» است که قرآن به آن می‌گوید: «آلاء». فرقش این است که وقتی یک نشانه معمولی را ببینی، می‌توانی بگویی چیز زیادی نفهمیدم و به مسیر غلط خودت ادامه دهی. ولی بعد از دیدن نشانه کامل دیگر منحرف شدن و تکذیب کردن معنا ندارد. برای همین خدای رحمان می‌فرماید:

فَبِأَیِّ آلاءِ رَبِّکُما تُکَذِّبانِ[1]

پس (به واسطه) کدام یک از نعمت‌ها (و نشانه‌های) پروردگارتان، (جهنم) را انکار می‌کنید؟

یادمان باشد، آدم‌ها خود نشانه یا نعمت را انکار نمی‌کنند؛ چون دارند از آن لذت می‌برند! آن‌ها با خودشان فکر می‌کنند که چقدر خوب است هر چه خواستند از نعمت‌ها بهره ببرند و طغیان هم بکنند؛ با این خیال که که آخرتی نیست یا عذاب نخواهند شد! برای همین جهنم را تکذیب می‌کنند...