علامه امینی (ره) در کتاب الغدیر خود هرگز جدل نمیکند؛ بلکه به دنبال این است که از روی شواهد یک واقعیت تاریخی را بهدرستی بیان دارد.
استادی در دانشگاه بغداد با علامه آشنا بود. یک بار علامه به خانه این استاد میرود و وقتی صحبت از علم و مباحث علمی میشود، این استاد بغداد با اضافه کردن لقب امیرالمؤمنین بر اسم معاویه، بیان میدارد که من مشغول نوشتن کتابی در رابطه با مناقب امیرالمؤمنین معاویه هستم. علامه به آن فرد میگویند: «من هم درباره معاویه اسنادی دارم؛ اگر دوست داری، میتوانم در اختیارت بگذارم»؛ و نوشتهها و اسناد به دست آورده خود را به این فرد میدهد.
بعد از مدتی، علامه از این استاد در رابطه با کتاب مناقب معاویه میپرسد و آن فرد در جواب مینویسد: «من آن کتاب را آتش زدهام؛ زیرا بعد از مطالعه اسناد شما، چهره واقعی معاویه برایم روشن شد و این فرد لایق منقبت گفتن نیست.»
راوی: عبدالحسین امینی نجفی، نوه علامه امینی
نظرات (۰)