نقطه آغاز خانواده اسلامی همین است که زن و شوهر بنا را بر سازش بگذارند. «نه سازش، نه تسلیم» برای دشمن کافر است ولی در خانواده، شعار «هم سازش، هم تسلیم» است. برای همین رهبران جامعه به خانواده‌ها همین توصیه را می‌کنند: «بروید با هم بسازید.» فقط کافی است بدانیم که زن و مرد با هم فرق دارند و هیچ وقت مثل هم نمی‌شوند. پس یک‌دنده بودن زنان هم خیلی بد نیست! چنانچه پیامبر اعظم (صلی‌الله‌علیه‌وآله) می‌فرمایند:
إِنَّمَا مَثَلُ الْمَرْأَةِ مَثَلُ الضِّلْعِ الْمُعْوَجِّ إِنْ تَرَکْتَهُ انْتَفَعْتَ بِهِ وَ إِنْ أَقَمْتَهُ کَسَرْتَهُ[1]
مَثَل زن، مثل دنده‌ای کج است، اگر ترکش کنی (و کاری به کار کجی آن نداشته باشی)، از آن بهره‌مند خواهی شد و هرگاه بخواهی آن را درست کنی، خواهد شکست.
اما یادمان باشد این نقطه آغاز است و در مراحل بالاتر شرایط فرق می‌کند. محبت و عشق‌ورزی در خانواده بر روی سازش سوار می‌شود...
نظرات (۰)