وارد اتاق امام که می‌شدید، انگار وارد بهشت شده‌اید؛ چون بوی عطر می‌داد؛ به خاطر اینکه او چند بار عطر استفاده می‌کرد. گاهی ما در منزل، کار آشپزخانه را انجام می‌دادیم و بعد چراغ را خاموش می‌کردیم و می‌رفتیم خدمت امام؛ وقتی می‌نشستیم، امام سرش را برمی‌گرداند و می‌گفت: «ناهار فلان خورشت را دارید؟» غیرمستقیم می‌خواستند بگویند که بوی سبزی می‌دهی؛ البته هیچ‌وقت چیزی به ما نمی‌گفتند. امام نمونه کامل ساده‌زیستی، قناعت و صرفه‌جویی در استفاده از امکانات زندگی بودند؛ ولی همیشه فضای محیط زندگی، اتاق کار و محل عبادت و خواب وی، از بوی دل‌انگیز عطرهای بسیار خوشبو، آکنده بود و در زمینه نظافت و پاکیزگی و استفاده از بهترین عطرها، در حد کمال مقید بود.
منبع: پایگاه اطلاع‌رسانی حوزه
امام خمینی (ره)
نظرات (۰)