تشکل باید سازنده ما، آسان‌کننده خودسازی برای ما و کمکی برای سیر الی الله برای شرکت‌کنندگان باشد. هر وقت یکی از ما یا جمع ما به تشکلمان مشغول و سرگرم شدیم، چنین تشکلی لهو می‌شود و باید از آن پرهیز کنیم؛ زیرا ما را از یاد خدا دور می‌کند. اگر همه‌اش به فکر تشکیلاتمان باشیم، اگر تشکیلات برایمان آن‌قدر محبوب شد که جانشین خدا و حق خدا گردید، این حالت [لهو] پیدا می‌کند...
چه وقت می‌فهمیم که تشکیلات برای ما لهو و سرگرمی و لعب و بازی روزانه نشده؟ وقتی‌که ببینیم در این تشکیلات داریم ساخته می‌شویم یا این کار تشکیلاتی ما حالت عبادت دارد.
شهید بهشتی، کتاب حزب جمهوری اسلامی، ص 211 و 212، به نقل از مضمار
نظرات (۰)