خوزستان ما شاید پرافتخارترین و دوست‌داشتنی استان کشور است. حداقل دو سال قلب مردم ایران برای آزادسازی خرمشهر تپیده و با آزادی آن جان میلیون‌ها مسلمان به وجد آمده است. حالا حدود ۴۰ سال از آن دوران می‌گذرد گرفتاری‌ها همان است که همان.
از گرد و غبار گرفته تا آب آشامیدنی و نداشتن یک رفاه حداقلی مهم‌ترین مشکلاتی است که برای این استان می‌شود برشمرد. طوری که خرده‌گیران وضعیت این استان را با جزیره‌های مفت‌خور خلیج مقایسه می‌کنند و به تفرقه بین عرب و فارس و امثال آن دامن می‌زنند.
خوزستان و استان‌های هم‌درد آن اگر نفت و هزار محصول دیگر ایران را تأمین نمی‌کردند هم مستحق توجه بیشتر بودند و حالا که این‌ها را دارند، مهم‌تر و مستحق‌ترند. شاید باید از دولت و کارگزارانِ بی‌خیال گذشت و دوباره جریان جهادی را فعال کرد تا این شهرها و استان‌ها نفسی تازه کنند. راستی چرا اردوهای جهادی امسال به سوی خوزستان سرازیر نمی‌شوند؟
جریان جهادی همیشه از همه جا و برای همه جا آماده است...
نظرات (۰)