وقتی از «رزق» حرف می‌زنیم، دقیقا از چه چیزی حرف می‌زنیم؟

باید قبول کنیم که «رزق» با «ایمان» رابطه تنگاتنگی دارد. وگرنه هر پول درآوردنی و غذا خوردنی را رزق نمی‌گویند. چه بسیار خوردن‌هایی که به کام انسان زهر می‌شود! و چه بسیار تلاش‌ها که نتیجه‌ مالی زیادی ندارد و چه بسیار کارهای به ظاهر کوچکی که رزق را دوچندان می‌کند.

جوانی آمد نزد پیامبر اعظم و از وضع مالی بدش شکایت کرد. حضرت فرمود: ازدواج کن. جوان گفت: من حیا می‌کنم از این که دوباره نزد پیامبر بیایم. سپس مرد دیگری آمد و گفت: من دختر خوب و زیبایی دارم. پس پیامبر جوان را به عقد دختر درآورد و خدا رزقش را زیاد کرد. 

برای همین امام صادق (علیه‌السلام) در روایت دیگری فرمودند:

الرِّزْقُ مَعَ النِّسَاءِ وَ الْعِیَالِ

رزق همراه زنان و خانواده است.

پس وقتی از رزق حرف می‌زنیم، در واقع داریم از «خانواده» و «ایمان به خدا» حرف می‌زنیم!