ماه ذی‌القعده که با تولد حضرت معصومه سلام‌الله‌علیها و امام رضا علیه‌السلام شروع می‌شود و با شهادت فرزند امام پایان می‌یابد، یک ماه امام‌رضایی است. اگر در این ماه به یکی از بزرگ‌ترین آرزوهای امام رضا برسیم، سود کرده‌ایم وگرنه اوضاع‌مان خیلی معلوم نیست.
امام به دو چیز خیلی بها می‌دادند: اول جایگاه امامت که درباره‌اش خیلی سخن گفته‌اند، شاید بیشتر از باقی امامان. دوم هم خانواده است که اصلاح جامعه اسلامی را در گرو آن می‌دادند. شاید برای همین است که وقتی امام رضا می‌خواهند امامت را تعریف کنند، آن را به پدر یا برادر و یا مادرِ مهرورز تشبیه می‌کنند:
الإمام الأنیس الرفیق و الوالد الشفیق و الأخ الشقیق و الأم البرة بالولد الصغیر[1]
امام مونسی رفیق و پدری مهربان و برادری همسان و مادر نیکوکار است نسبت به فرزند کوچک.
کاش ما هم به برکت امام مهربانمان خانواده‌دوست و اهل‌بیتی شویم.
نظرات (۰)