زندگی‌های ما کمی خیلی جالب شده چون با همه در شبانه‌روز کار داریم جز خدا! بعد که مشکل سختی برایمان پیش بیاید که واقعاً از بقیه مأیوس شدیم به هیچ‌کس رو نمی‌زنیم الا خدا!
همین، آن‌جایی قشنگ‌تر است که شما در اوج انجام کارت هستی، یک دفعه صدای اذان به گوشت می‌خورد. نمی‌دانی کارت را رها کنی یا نمازت را! بهتر بگویم؛ کارت را رها کنی یا خدایت را! همان خدایی که کارمان به او گره خورده و اگر نخواهد...
نمی‌گویم آن‌جور نماز بخوان که اگر در کارت گیر افتادی، سراغش رفتی، دست رد نزند. نه! چون او به نماز من و شما نیازی ندارد... می‌گویم این رسمش نیست خدای به این خوبی که همیشه جوابت را می‌دهد، حیف است چیزی مهم‌تر از او شود...
اگر موقع نماز شد"به کار بگویید نماز دارم، نه اینکه به نماز بگویید کار دارم!"
نظرات (۲)