در بیرون رفتن از منزل

از امام باقر علیه السّلام نقل شده است که هرکس زمانى که از منزلش بیرون مى‏رود، بگوید:

بِسْمِ اللَّهِ

حَسْبِىَ اللَّهُ

تَوَکَّلْتُ عَلَى اللَّهِ

اَللّهُمَّ اِنّى اَسْئَلُکَ خَیرَ اُمُورى کُلِّها

وَ اَعُوذُبِکَ مِنْ خِزْىِ الدُّنْیا وَ عَذابِ الاْخِرَةِ

به نام خدا؛ خدا مرا بس است؛ بر خدا توکل کردم.

خدایا خیر همه کارهایم را از تو مى‏خواهم

و از خوارى دنیا و عذاب آخرت به تو پناه مى‏آورم.

خدا آن‌چه از امر دنیا و آخرت او را اندوهگین مى‏سازد، کفایت مى‏فرماید.

دعاهای مشابهی برای خروج از منزل نقل شده است. حدیث امام باقر دعای معتبری است که مفاتیح‌الجنان آن را به نقل از کتاب قدیمی و معتبر کافی مرحوم کلینی آورده است. مهم آن است که همیشه مثلاً در سر بزنگاه‌هایی چون خروج از منزل، حواسمان باشد و متوجه خدا باشیم و هوشمندانه با خدا سخن بگوییم.