دریافت
حجم: 155 کیلوبایت
منقول است که چون حضرت امام محمدباقر علیه‌السلام اراده سفری می‌کردند، عیال خود را در حجره‌ای جمع می‌کردند و این دعا را می‌خواندند:
اللهم انی استودعک الغداة نفسی و مالی و اهلی و ولدی و الشاهد منا و الغائب
اللهم احفظنا و احفظ علینا
اللهم اجعلنا فی جوارک
اللهم لا تسلبنا نعمتک و لا تغیر ما بنا من عافیتک و فصلک.
خدایا، من از فردا، جان و مال و خانواده و فرزندان را چه در وطن و چه در غربت به تو می‌سپارم. خدایا ما را نگهداری کن و برای ما نگهدار. خدایا ما را در پناه خود قرار ده؛ پروردگارا نعمت خود را از ما مگیر و سلامتی و فضل خود را از زندگی ما تغییر نده.
راستی، صدقه فراموش نشود!
وسائل، ج8، ص276
نظرات (۰)